نیترات و نیتریت در آب آشامیدنی

نیترات ترکیبی است که هنگام ترکیب نیتروژن با اکسیژن یا ازن به طور طبیعی ایجاد می شود. نیتروژن برای همه موجودات زنده ضروری است ، اما مقادیر زیاد آن موجود در آب آشامیدنی می تواند برای سلامتی به ویژه برای نوزادان و زنان باردار خطرناک باشد. نیترات ها نیز به مقدار زیاد توسط گیاهان و حیوانات ساخته می شوند و در دود و اگزوزهای صنعتی یا خودرویی آزاد می شوند.

سطح استاندارد نیترات آب طبق اعلام موسسه بهداشت آمریکا زیر 10 میلی گرم در لیتر تعیین گردیده است.

نیتروژن برای همه موجودات زنده ضروری است زیرا از اجزای پروتئین است. نیتروژن در محیط به اشکال مختلف وجود دارد و با حرکت در چرخه نیتروژن ، فرم ها را تغییر می دهد. با این حال ، غلظت بیش از حد  نیتروژن یا نیتریت  در آب آشامیدنی می تواند برای سلامتی به ویژه برای نوزادان و زنان باردار خطرناک باشد.

نیترات از کجا و چگونه وارد آب آشامیدنی می شود؟

نیترات می تواند به طور طبیعی در آب های سطحی و زیرزمینی رخ دهد که به طور کلی مشکلات سلامتی ایجاد نکند. مقادیر زیاد آن در آب چاه اغلب به دلیل ساخت نادرست چاه ، محل قرارگیری چاه ، استفاده بیش از حد از کودهای شیمیایی یا دفع نامناسب زباله های انسانی و حیوانی است.

منابع نیترات که می تواند وارد چاه شما شود شامل کودها ، سیستم های سپتیک ، گلدان های حیوانی ، پسماندهای صنعتی و مواد زائد فرآوری مواد غذایی است. چاه ها ممکن است در معرض چنین آلودگی هایی پس از طغیان قرار بگیرند ، به ویژه اگر چاه ها کم عمق ، حفر شده ، یا برای مدت طولانی توسط آب سیل غوطه ور شده باشند.

چگونه می توان فهمید که آیا در آب آشامیدنی نیترات وجود دارد؟

اگر مشکوک به مشکلی هستید و آب آشامیدنی شما از یک چاه خصوصی تأمین می شود ، می توانید مقداری از آب آشامیدنی را به آزمایشگاه های معتبر برده و میزان مواد شیمیایی و … آن را اندازه گیری کنید. از آنجایی که همواره مقدار زیادی آب چاه در آب لوله کشی شهری وجود دارد ،همواره خطر وجود نیترات با غلظت بالا در آب آشامیدنی وجود دارد.

چگونه نیترات را از آب آشامیدنی خود حذف کنم؟

نیترات با استفاده از فرایندهای تصفیه مانند تبادل یونی ، تقطیر و اسمز معکوس ممکن است با موفقیت از آب خارج شود. روش توصیه شده استفاده از دستگاه های تصفیه آب استاندارد با سیستم اسمز معکوس می باشد.

نیترات با سه روش تقطیر ، اسمز معکوس و تبادل یونی از آب آشامیدنی خارج می شود.

در فرآیند اسمز معکوس ، فشار به آب وارد می شود تا آن را از طریق یک غشا نیمه تراوا عبور دهد. با عبور آب ،این غشا بیشتر ناخالصی ها را فیلتر می کند. طبق ادعای تولید کنندگان ، از 85 تا 95 درصد نیتریت با اسمز معکوس قابل حذف است. میزان واقعی حذف ممکن است بسته به کیفیت اولیه آب ، فشار سیستم و دمای آب متفاوت باشد.

تبادل یونی برای حذف نیترات و نیتروژن بر اساس همان اصل سختی گیری آب خانگی عمل می کند. در یک سختی گیر استاندارد آب ، یون های کلسیم و منیزیم با یون های سدیم مبادله می شوند. اما برای فرآیند حذف نیترات ، از رزینهای تبادل آنیونی مخصوصی استفاده می شود که هنگام عبور از رزین ، یونهای کلرید را با یونهای نیترات و سولفات در آب مبادله می کنند. از آنجا که بیشتر رزینهای تبادل آنیونی از نظر سولفات انتخاب بیشتری نسبت به نیترات دارند ، سطح سولفات موجود در آب عامل مهمی در کارایی سیستم تبادل یونی برای حذف نیتراتها است.

با حرارت دادن یا جوشاندن آب ، نیترات از بین نمی رود. از آنجا که در طی فرآیند جوشاندن مقداری از آب تبخیر می شود ، در صورت جوش آمدن آب، سطح نیترات آب می تواند افزایش پیدا کند ، فیلترهای مکانیکی یا ضد عفونی شیمیایی ، مانند کلرزنی ، نیترات را از آب پاک نمی کند.

منبع  : https://www.cdc.gov/healthywater/drinking/private/wells/disease/nitrate.html